Jackie Mulder begon als modeontwerper, werkte daarna als grafisch vormgever, en studeerde vervolgens cum laude af aan de Fotoacademie Amsterdam. Ik maakte de eerste beschrijvingen van haar fotografische werk voor een groter publiek. En schreef een persbericht voor haar solotentoonstelling in tHuis aan de Amstel: de eerste van een imposante reeks exposities in binnen- en buitenland.
Dit jaar is haar werk onder andere te zien op ART Rotterdam en in het Singer Museum, maar ook in Genève, Kopenhagen en Stockholm. En dan komt er ook nog een boek uit over Thought Trails, het project waar ik dat eerste stukje over schreef.
Thought Trails
Draadjes die flarden van foto’s met elkaar verbinden, patronen die zich blijven herhalen, een mistige waas. Thought Trails verbeeldt wat er in je hoofd gebeurt als je even helemaal niets doet. Iets wat we meer zouden moeten doen, vindt Jackie Mulder, omdat er juist dan mooie dingen ontstaan. Gedachten springen van de hak op de tak, schakelen moeiteloos tussen heden en verleden, tussen vaag en haarscherp. Het brein legt onlogische verbindingen en laat hele stukken weg. Die gaten vullen zich vanzelf met nieuwe hersenspinsels, waarmee we de wereld op een prettige manier naar onze hand kunnen zetten. Zo krijgt vitrage uit een verstikkend verleden een tegendraads staartje in knalrode olieverf. En geven slordige kruissteken en klodders bijenwas een verrassende dimensie aan geijkte taferelen. Er ontstaat een nieuwe werkelijkheid om zelf op voort te borduren of in te verdwijnen.
